Zestawy zadań z matematyki   I   Godzina wychowawcza   I   Problem narkotyków w szkole   I   Konkursy 
Ciekawe linki   I   Karta osiągnięć ucznia - ocena opisowa  I  Scenariusze zajęć   I  Osnowa lekcji gimnastyki korekcyjnej    I  Scenariusz "Dnia Matki"  I  Problem edukacyjny  I  Program edukacji regionalnej  I  Program edukacji zdrowotnej  I  Scenariusze uroczystości  I  Żywioły - scenariusze zajęć  I
Konkurs ortograficzny dla kl. III  I  Scenariusz międzyklasowgo turnieju  I  Przyczyny niepowodzeń szkolnych  I Święto Niepodległości - scenariusz

 

Święto Niepodległości - scenariusz

     

Na frontowej ścianie sali gimnastycznej mieszczono dekorację. Występujący uczniowie klas trzecich ubrani w stroje galowe. Recytują uczniowie stoją w dwuszeregu, pozostali w półkolu.
Przebieg uroczystości:
(w tle kolejnych wypowiedzi uczniów i w krótkich przerwach między wypowiedziami słychać instrumentalne nagranie pieśni „Rozkwitały pąki białych róż”.)

Uczeń I:
( „ ... „ – Maria Konopnicka)  
A jak ciebie kto zapyta:
Kto ty taki, skąd ty rodem”     
Mów, żeś z tego łanu żyta,
żeś z tych łąk, co pachną miodem.
Uczeń III:
(„Ta, co nie zginęła” – Edward Słoński)
Rozdzielił nas, mój bracie,
zły los trzyma straż –
w dwóch wrogich sobie szańcach
patrzymy śmierci w twarz.
Uczeń II:                       
Mów, że jesteś z takiej chaty,
co Piastowską chatą była.
Żeś z tej ziemi, której kwiaty
gorzka rosa wykarmiła.
 Uczeń IV:
W okopach pełnych jęku,
Wsłuchani w armat huk,
stoimy na wprost siebie -
ja – wróg Twój, ty – mój wróg!
Narrator I:           
Każdy z nas rodzi się w jakiejś ojczyźnie,
wśród ludzi, którzy mówią tym samym językiem, 
mają podobną tradycje, troszcząc się o
swoją ojczyznę i w razie potrzeby jej bronią.
Uczeń V:
Las płacze, ziemia płacze,
świat cały w ogniu drży,
w dwóch wrogich sobie szańcach
Stoimy ja i ty.
Narrator II:           
Urodziliśmy się w Polsce, która na przestrzeni           
tysiąc lat przechodziła różne   
wydarzenia – radosne i bolesne.
 Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)
O mój rozmarynie, rozwijaj się,
pójdę do dziewczyny
pójdę do jedynej,
zapytam się.
Narrator III:            
W 1914 roku trzy państwa zaborcze: Rosja, 
Niemcy, Austria rozpoczęły między sobą            
wojnę. (Wszyscy) Wybuchła I wojna światowa.
(Narrator III) Polacy musieli walczyć w
szeregach wrogich armii. 		A jak mi odpowie: „Nie kocham cię”,
ułani werbują,
strzelcy szeregują,
zaciągnę się.
Narrator IV:   
Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach
z wiarą, że spełnią się ich marzenia, że walka
ta przyniesie Polsce niepodległość.
Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)           
Wojenko, wojenko,           
cóżeś ty za pani,    
że na ciebie idą,           
że na ciebie idą,
chłopcy malowani?		 Uczeń VIII:
O, synu mój, na wszystkich frontach,
od płowej Wisły aż po Ren,
przy zapalonych stojąc lontach,
my swój o Polsce śnimy sen...
Chłopcy malowani,           
sami wybierani,           
wojenko, wojenko,           
wojenko, wojenko         
cóżeś to za pani?             		Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)
Nie noszą pampasów i szarych ich strój,
nie noszą ni srebra, ni złota,
lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
piechota, ta szara piechota.
 ref.
Narrator V:           
Tę piosenkę śpiewali legioniści Józefa           
Piłsudskiego w trzeciego pułku piechoty.            
Natomiast ułani z czwartego szwadronu           
wtórowali im wesołą śpiewką		 Maszerują strzelcy, maszerują,
karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
bo za naszą Polskę idę w bój!

Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)           
Przybyli ułani pod okienko,           
pukają, wołają: puść panienko!           
- O Boże, a cóż to za wojacy?           
-   Otwieraj, nie bój się, to czwartacy.
Idą, a w słońcu kołysze się stal,
dziewczęta zerkają zza płota,
a oczy ich dumne, utkwione są w dal...
piechota, ta szara piechota.
ref.
Maszerują strzelcy...
Narrator VI:           
Mimo radosnego nastroju, w jakim utrzymana           
jest ta piosenka, nikomu w tym czasie            
nie było wesoło.      
Narrator VIII: (bez podkładu w tle)
I oto sen o wolnej Polsce spełnia się. Zmagania
wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły
się klęską Niemiec i Austrii oraz rewolucją w Rosji.
Narrator VII:
Wojna pochłaniała coraz więcej ofiar, lecz           
wiara w niepodległą Polskę podtrzymywała           
ducha walki.    
Wszyscy: (recytują)
11 listopada 1918 roku powstało
niepodległe państwo polskie.
Uczeń VI:           
(„Do mego syna” – Edward Słoński)           
Gdy dym pożarów słońce gasi     
i coraz krwawszy huczy bój,           
ty mnie nie pytaj, czy to nasi,    
czy to nie nasi, synu mój!    
Uczeń IX:
(„11 listopada” – Ludwik Wiszniewski)
Dzisiaj wielka jest rocznica -
jedenasty listopada!...
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa.

Uczeń VII:
Ty mnie nie pytaj, kto zwycięża,
czyi triumfalny słychać śpiew,
naszego nie masz tam oręża, 
chociaż się nasza leje krew.

Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)
jak długo w sercach naszych
choć kropla polskiej krwi,
jak długo w sercach naszych
ojczysta miłość tkwi,
stać będzie kraj nasz cały,
stać będzie Piastów gród,
zwycięży Orzeł Biały,
zwycięży polski lud.

Narrator IX:
Polska po ponad 120 latach niewoli
pojawiła się znowu na mapach świata.

Wszyscy: (śpiew)
Jak długo na Wawelu
brzmi zygmuntowski dzwon,
jak długo z gór karpackich
rozbrzmiewa polski ton,
stać będzie...

Uczeń IX: (w tle słychać bicie dzwonów)
(„Złamane berła” – Stanisław Rybka)
Złamane berła, powalone trony,
niewoli więzy już rozbite w pył,
a w całej Polsce rozbrzmiewają dzwony,
że Bóg krwią naszą dawane winy zmył.
Ziemia i morze polskie nas wita,
nasza najdroższa (wszyscy)
Rzeczpospolita.
(Wszyscy kłaniają się.)

Opracowała: Helena Mazurkiewicz